Fundusz Kultury Narodowej Józefa Piłsudskiego. Zamysł i realizacja [RECENZJA]

Gdy zaczynamy szukać informacji na temat Funduszu Kultury Narodowej to ledwo znajdujemy kilka artykułów, zaledwie strzępki informacji. Dlatego też pracę  dr. Mateusza Hübnera z całą pewnością należy uznać za pracę pionierską. 

Otrzymujemy do rąk prac, której treść jest ułożona w układ chronologiczno-problemowy. Wydaje się, że to było najwłaściwsze podejście do tematu. 

Jak możemy dowiedzieć się zarówno z treści książki jak i opisu wydawcy w publikacji opisano zarówno okoliczności poprzedzające powstanie Funduszu, pierwsze lata jego działalności, kierunki pracy w zakresie wspierania twórców kultury i nauki w okresie kryzysu gospodarczego, jak i transformacje organizacyjno-prawne tej instytucji, determinowane zmianami ustrojowymi i politycznymi.

Fundusz Kultury Narodowej został powołany uchwałą Rady Ministrów z 2 kwietnia 1928 roku. Jego celem w odróżnieniu do większości tego typu akcji było wspieranie potrzeb twórców – uczonych, literatów i artystów.

Śmiało można pokusić się o stwierdzenie, że powstały Fundusz był niejako kontynuatorem dawnych magnackich protektorów. 

Co ciekawe Fundusz nie zakończył swojej działalności wraz z wybuchem II wojny światowej. Zmieniła się jego podległość i bardziej skupiono się na pomocy artystom pozostałym w kraju. 

Kres Funduszu nastąpił po zakończeniu wojny, a dokładnie w marcu 1947 roku.

Abstrahując już od merytorycznej warstwy prezentowanej publikacji to ważną kwestią pozostaje jakość wydania tej publikacji. Tu jak zdążyliśmy się już przyzwyczaić wydawca czyli Instytut deRepublica stanął kolejny raz na bardzo wysokim poziomie. Czy można więc znaleźć jakieś minusy? Można! Brakuje w publikacji jakiejkolwiek ikonografii. Oczywiście przy tak olbrzymiej pracy wykonanej przez autora jest to zaledwie jedna słona kropla w morzu zachwytów.

Książkę „Fundusz Kultury Narodowej Józefa Piłsudskiego. Zamysł i realizacja” Mateusza Hübnera wydał Instytut De Republica w serii „Odsłony historii”.